تحولات طراحی لباس از دهه ی ۱۹۳۰ تا ۱۹۷۰

دهه ی ۱۹۳۰:

در دهه ی ۱۹۳۰ بسیاری طراحان با نقد طراحی های قدیمی  ،شروع به حفظ سبک های  فمینیستی کردند. مد لباس های زنانه ، از لباس های خشن مردانه تبدیل به لباسهای مناسب زنانه شد.

بالا تنه لباس ها با حاشیه از پایین تنه جدا شد و استفاده از لباس های شب تنگ در این دوران رواج یا فت ،بدن زنان شروع به تغییر شکل کرد ،زنان شروع به لاغر شدن کردند،مد لباس های زنانه کم کم به شکلی در آمد که امروزه لباس ورزشی نامیده می شوند.

دهه ی ۱۹۴۰:

بیشتر مزون های لباس زنانه در پاریس طی جنگ جهانی دوم تاسیس شده اند ، طبق برنامه های آموزش مجدد که توسط فرانسوی ها صورت گرفت، طراحی لباس تا نیوریو ک گسترش یافت.بر عکس افراد سبک گرا ،آزادی خواهان از سبک های لباس زنان و مادران ، عرضه سیاست داشتند، در آلمان نیز یکی از سبک های فرانسوی تبعیت شد.

طی دوران سخت جنگ جهانی ، تعداد لباس ها و طراحی آنها کاهش یافت و لباس های شب ساده تر شدند و از پارچه هایی دوخته شدند که در همه جای دنیا یافت شدند از سال ۱۹۴۰ به بعد اجازه دوخت لباس با بیش از ۴ متر پارجه برای پیراهن داده نمیشد ، و بلوز ها تنها با یک متر پارچه دوخته میشدند.

در دهه ۱۹۴۰ شهر پاریس به آمریکایی ها اجازه داد تا طراحان منحصر به فردش استفاده نمایند، طی جنگ جهانی دوم لباس های شب به سادگی دوخته میشد و شبیه لباس کار مردان بود ،در سال ۱۹۴۴ لباس های سبک ورزشی کم کم رواج یافتند.

طراحی لباس زنان با مارک کریستین دیور در فوریه ۱۹۴۷ آغاز شد ، این کلکسیون لباس متشکل از لباس هایی با سینه های کوچک نیم تنه های زیبا و دامن کامل بود که تمامی بدن را می پوشاند،بعد از جنگ جهانی دوم مجددا استفاده فراوان از پارچه برای دوخت لباس رواج یافت.

دهه ی ۱۹۵۰:

دهه ۱۹۵۰ دهه ای برای بهبود وضعیت جامعه  از نظر اقتصادی بود ،مد در این ساله بسیار پیشر فته تر از دهه  های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ بود.بر خلاف این نظریه که زنان در این دوران حق کار،شرکت در انتخابات و رانندگیداشتندو حقوق آنها باید از لباسهایی زیبا که با پارچه هایی گران دوخته شده بود با بازگشت مد به سالهای پیشین ،تعدادی از طراحی های قدیمی نیز مورد استفاده قرار گرفتند که در رسانه ها نیز رشد چشم گیری داشته

دهه ی ۱۹۶۰:

در دهه ی ۱۹۶۰،ایتالیا مرکز مد در جهان بود ، در سالهای ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۹ انقلابی بنیادین در مد صورت گرفت ،از دهه ۱۹۶۰ به بعد تمایلات پیروی از مد یک جانبه نبود بلکه دارای انتخا ب های متعددی بود ،افراد جوان ، دارای قدرت و فرهنگ بالا بوده و از پوشش منحصر به فرد خود و با انتخاب خود استفاده میکردند، در این دوره مد لباس جوانان کاملا مجزا از افراد مسن بود ،در گذشته عدم پیروی از مد به این معنا بود که فرد پیر شده است ، اما در دهه ی ۱۹۶۰ عدم پیروی از مد در واقع به معنی آزادی  فردی بود ، زنان  در دهه ۱۹۶۰ شروع به پوشیدن لباس هایی به سبک دخترانه و بچه گانه کردند، آنها دامن هایی کوتاه می پوشیدند که در واقع شبیه لباس های  دهه ۱۹۲۰ بود ، در آغاز این دهه دامن ها تا روی غوزک پا بودند اما کم کم کوتا ه تر و کوتاه تر شدند تا در سال ۱۹۶۵ به بالای زانو رسیدند .

دهه ی ۱۹۷۰:

این دهه به دهه (احترام به سلایق شخصی ) معروف است بعضی از طراحان ،این دهه را دهه بهترین سلیقه ها می دانند ،شلوار های جین  در این دوران تقریبا پاره و نخ نما شدند ،نقش و نگار کشیدن روی پارچه لباس ها به وفور دیده میشد ،با ارائه قانون مدنی به سیاه پوستان در آمریکا ، و بازتاب روح موسیقی سیاه پوستان در سراسر دنیا پوششی مجزا به نام فرهنگ سیاه پوستی نیز به بازار آمد جیمز برای دایانا رز و آنجلا داویز سبک های مختلف مو و لباس را مد روز کردند.